kafayı yastığa koyar koymaz akla gelen ilk kişi

Koymadan da geliyor be o hep aklımda

canımdan daha değerli validem.

yitirdiğim, yitirdiklerim...

en son kiminle ne konuştuysam o kişidir. eğer sinirli bir konuşma yaşadıysam ona uyumadan önce bazı laflar bile hazırlarım. :)

oha fark ettimde böyle bir insan yok.genelde kendimi düşünürüm. kendim ve gelecekle ilgili planlar.bu yüzden de kafayı koyar koymaz yatarım. (bkz: narsist olmak )

önce kendimi sonra da genel çaplı olay analizi yaparım. mesela olay anında ne mana da söyledi acaba diye düşünemediğim içün genel de akşam oluyor. (bkz: sokulacak lafın gece yatarken akla gelmesi). geneli bu tür de bu bana niye selam verdi neden konuştu benle gibi genel mevzulara kafa yorar uyumam. zaten genel olarak gece uyumam. (bkz: gece yatmaz sabah kalkmaz)

sabah uyandığınızda da aklınıza gelen ilk kişiyse geçmiş olsun aşık oldunuz.

(bkz: ali koç) başkan olmadan önce "acaba başkan seçilecek mi? olabilir mi?" gibi ihtimalleri düşünüyordum. şimdi ise "bu kadar borcu nasıl kapatacak? bu futbolcuları nasıl yollayıp yenisini alacak? acaba ne kadar para girişi yapacak?" gibi şeyler düşünüyorum sayın, sevgili, canım başkanımın hakkında

vardı böyle biri. sonra sabah uyandığımda da aklıma gelmeye başladı. 05.45te kalktığım zamanlar yine aklımda gece o düşündüğüm insan gelirdi. i̇nsan sabahın köründe mutlu uyanır mı lan? ben uyanırdım onu göreceğim diye. o mutluluğu ilk defa yaşadığımda aşık olduğumu anlamıştım. sonrası da zaten lise aşkı diye anılan şey.

kendim çünkü kendinle sorunlarım var

artık kimse gelmiyor..